Micro agressies op het werk(English below!)

Carin van der Hor, Register Vertrouwenspersoon

De praktijk van een registervertrouwenspersoon: microagressies op het werk

Uiteraard zijn alle voorbeelden ontdaan van specifieke kenmerken of andere identificeerbare informatie. Alle namen zijn gefingeerd.

All examples have been stripped of specific characteristics or other identifiable information. All names are fictitious.

Microagressies zijn subtiele, vaak onbewuste uitingen van vijandigheid of minachting, die een grote impact kunnen hebben op het slachtoffer. Ze komen in allerlei vormen voor, van kleine opmerkingen tot non-verbale gebaren, en kunnen betrekking hebben op iemands uiterlijk, afkomst, of in dit geval, persoonlijke omstandigheden. Als registervertrouwenspersoon ben ik vaak getuige van de schadelijke gevolgen van microagressies, die in sommige gevallen zelfs door leidinggevenden worden versterkt. Dit artikel bespreekt een praktijkvoorbeeld waarin een medewerker slachtoffer werd van dergelijke microagressies vanwege zijn privéleven.

Het verhaal van de medewerker

In deze specifieke situatie werd een medewerker, die twee keer gescheiden was en veel alimentatie moest betalen, geconfronteerd met microagressies op de werkvloer. Zijn financiële situatie was een terugkerend gespreksonderwerp onder collega's, die vaak laconieke opmerkingen maakten over zijn gebrek aan geld. Zo werd er regelmatig tijdens koffiepauzes grappen gemaakt over zijn "armoede", en werd er gesuggereerd dat hij beter niet aan sociale activiteiten kon deelnemen omdat hij die toch niet zou kunnen betalen.

Wat de situatie verergerde, was dat deze microagressies niet alleen door collega's werden geuit, maar ook door zijn leidinggevende. De leidinggevende deed mee aan de grappen en vroeg herhaaldelijk op een spottende toon of de medewerker al zijn schulden al had afbetaald. Dit gedrag creëerde een sfeer waarin het leek alsof het acceptabel was om zijn persoonlijke situatie belachelijk te maken.

De impact van microagressies

De gevolgen van deze microagressies waren voor de medewerker verwoestend. Hoewel de opmerkingen op zichzelf misschien onschuldig leken, hadden ze een cumulatief effect. De medewerker begon zich steeds meer buitengesloten te voelen en schaamde zich voor zijn situatie. Hij ontwikkelde angstklachten en zijn zelfvertrouwen nam sterk af. Het werd voor hem steeds moeilijker om zich te concentreren op zijn werk, wat leidde tot verminderde prestaties en een verhoogd risico op burn-out.

Toen de medewerker eindelijk besloot zijn verhaal te doen bij mij als vertrouwenspersoon, bleek hoe diep de impact was geweest. Hij voelde zich niet alleen financieel kwetsbaar, maar ook sociaal geïsoleerd. Het feit dat zijn leidinggevende meedeed aan het kwetsende gedrag, maakte dat hij het gevoel had nergens terecht te kunnen binnen het bedrijf. De leidinggevende, die juist een voorbeeldfunctie zou moeten vervullen, versterkte de negatieve cultuur in plaats van deze te corrigeren.

De rol van de leidinggevende

In dit geval speelde de leidinggevende een negatieve rol door deel te nemen aan de microagressies en deze zelfs aan te moedigen. Dit ondermijnde niet alleen het vertrouwen van de medewerker in het management, maar creëerde ook een onveilige werkomgeving. Een leidinggevende moet juist het goede voorbeeld geven en zorgen voor een inclusieve en respectvolle werksfeer. Door bewust of onbewust deel te nemen aan microagressies, draagt een leidinggevende bij aan een toxische cultuur waarin kwetsende gedragingen worden genormaliseerd.

Nadat het probleem aan het licht was gekomen, werden er gesprekken gevoerd met zowel de leidinggevende als het team. De leidinggevende besefte zich onvoldoende de impact van zijn gedrag en heeft zijn excuses aangeboden aan de medewerker. Er werden afspraken gemaakt om een inclusieve cultuur te bevorderen, en er werd training gegeven over de gevolgen van microagressies en het belang van respectvolle communicatie.

Conclusie

Microagressies op het werk kunnen grote schade aanrichten, vooral wanneer ze worden versterkt door het gedrag van leidinggevenden. In het geval van deze medewerker, die al kwetsbaar was door zijn persoonlijke omstandigheden, hadden de voortdurende kleine steken en opmerkingen een diepgaand effect op zijn mentale gezondheid en werkplezier. Het is essentieel dat leidinggevenden zich bewust zijn van hun rol in het bevorderen van een veilige en respectvolle werkomgeving.

Als vertrouwenspersoon zie ik vaak hoe kleine gedragingen grote gevolgen kunnen hebben. Het is daarom van belang dat organisaties actief werken aan bewustwording rondom microagressies en dat leidinggevenden het voortouw nemen in het creëren van een inclusieve cultuur. Door proactief op te treden tegen subtiel pestgedrag, kunnen bedrijven een omgeving creëren waarin iedereen zich gewaardeerd en gerespecteerd voelt, ongeacht hun persoonlijke achtergrond of omstandigheden.

The practice of a registered confidential advisor: microaggressions in the workplace

Microaggressions are subtle, often unconscious expressions of hostility or disdain, which can have a significant impact on the victim. They come in many forms, from small remarks to non-verbal gestures, and can relate to someone’s appearance, background, or in this case, personal circumstances. As a registered confidential advisor, I frequently witness the harmful effects of microaggressions, which are sometimes even reinforced by supervisors. This article discusses a case where an employee became a victim of such microaggressions due to his private life.

The employee’s story

In this particular situation, an employee who had been divorced twice and was paying a large amount of alimony faced microaggressions in the workplace. His financial situation became a recurring topic of conversation among colleagues, who often made casual jokes about his lack of money. During coffee breaks, comments were regularly made about his "poverty," and it was suggested that he should avoid participating in social activities because he supposedly couldn’t afford them.

What made the situation worse was that these microaggressions were not only expressed by colleagues but also by his supervisor. The supervisor joined in on the jokes, repeatedly asking in a mocking tone if the employee had paid off all his debts yet. This behavior created an environment where it seemed acceptable to ridicule the employee’s personal situation.

The impact of microaggressions

The consequences of these microaggressions were devastating for the employee. Although the remarks may have seemed harmless on their own, they had a cumulative effect. The employee began to feel increasingly isolated and ashamed of his situation. He developed anxiety and his self-confidence greatly diminished. It became more and more difficult for him to focus on his work, leading to decreased performance and an increased risk of burnout.

When the employee finally decided to share his story with me as a confidential advisor, it became clear just how deep the impact had been. Not only did he feel financially vulnerable, but also socially isolated. The fact that his supervisor participated in the hurtful behavior made him feel like he had no one to turn to within the company. The supervisor, who should have set a positive example, instead reinforced the negative culture rather than correcting it.

The role of the supervisor

In this case, the supervisor played a negative role by participating in and even encouraging the microaggressions. This not only undermined the employee’s trust in management but also created an unsafe work environment. A supervisor should set the example and ensure a culture of inclusivity and respect. By consciously or unconsciously participating in microaggressions, a supervisor contributes to a toxic culture where harmful behaviors are normalized.

Once the issue came to light, discussions were held with both the supervisor and the team. The supervisor realized that he had been unaware of the impact of his behavior and apologized to the employee. Steps were taken to promote a more inclusive culture, and training was provided on the consequences of microaggressions and the importance of respectful communication.

Conclusion

Microaggressions in the workplace can cause significant harm, especially when reinforced by the behavior of supervisors. In the case of this employee, who was already vulnerable due to his personal circumstances, the ongoing small jabs and comments had a profound effect on his mental health and job satisfaction. It is essential for supervisors to be aware of their role in fostering a safe and respectful work environment.

As a confidential advisor, I often see how small behaviors can have major consequences. Therefore, it is crucial for organizations to actively raise awareness around microaggressions and for supervisors to take the lead in creating an inclusive culture. By proactively addressing subtle bullying behavior, companies can foster an environment where everyone feels valued and respected, regardless of their personal background or circumstances.