Je mag tegenwoordig ook niks meer zeggen (English below!)

Carin van der Hor, Register Vertrouwenspersoon

Uiteraard zijn alle voorbeelden ontdaan van specifieke kenmerken of andere identificeerbare informatie. Alle namen zijn gefingeerd.

All examples have been stripped of specific characteristics or other identifiable information. All names are fictitious.

Het is een uitspraak die we vaak horen: "Je mag tegenwoordig ook niks meer zeggen." Mensen die dit roepen, bedoelen meestal dat ze vinden dat we tegenwoordig te snel op onze tenen getrapt zijn. Grenzen zouden volgens hen te strak getrokken worden, en er zou te weinig ruimte zijn voor een grapje of een scherp randje in de communicatie. Maar wat betekent deze opmerking eigenlijk? En is het terecht?

Grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer is geen nieuw fenomeen. Ook vroeger was het niet oké om collega’s te kleineren, te pesten of te intimideren. Seksuele intimidatie, racistische grappen, en kleinerende opmerkingen waren ook toen al ongewenst. Wat wel is veranderd, is dat we er nu meer over spreken. We zijn ons bewuster geworden van de effecten van grensoverschrijdend gedrag op het welzijn van werknemers, en de cultuur waarin dit gedrag kan gedijen, wordt steeds minder getolereerd.

Toch zijn er nog steeds mensen die vinden dat we “niet zo overgevoelig” moeten zijn. Vaak zijn dit mensen die zelf weinig tot geen ervaring hebben met grensoverschrijdend gedrag, en die zich misschien afvragen waar de grens ligt tussen een onschuldige opmerking en een kwetsende. Voor hen voelt het misschien alsof we tegenwoordig op eieren lopen en niks meer kunnen zeggen zonder iemand te kwetsen.

Maar hier zit precies het probleem: de ervaring van degenen die grensoverschrijdend gedrag minimaliseren, verschilt wezenlijk van die van de mensen die daadwerkelijk last ondervinden van dit gedrag. Wat voor de één een grapje lijkt, kan voor de ander een pijnlijke herinnering zijn aan jaren van discriminatie, intimidatie of disrespect. Het is belangrijk om ons te realiseren dat de maatstaven voor acceptabel gedrag niet worden bepaald door degenen die er geen last van hebben, maar door de behoefte aan een veilige en respectvolle werkomgeving voor iedereen.

De toenemende gesprekken over wat grensoverschrijdend gedrag precies inhoudt, zijn dus niet het resultaat van overgevoeligheid. Ze zijn een noodzakelijke stap in het creëren van een werkomgeving waarin iedereen zich veilig en gerespecteerd voelt. Dit betekent dat we misschien wel vaker stil moeten staan bij onze woorden en ons gedrag moeten aanpassen. Dat kan voelen als een beperking, maar eigenlijk is het juist een verrijking: we leren op een bewustere manier met elkaar om te gaan, met meer respect voor elkaars grenzen.

Natuurlijk, het kan soms ongemakkelijk zijn om deze gesprekken te voeren. We zijn niet altijd gewend om stil te staan bij de impact van onze woorden of daden op anderen. Maar dat betekent niet dat de discussie onnodig is. Sterker nog, het is een discussie die veel te lang op zich heeft laten wachten. De veranderende sociale normen dwingen ons om na te denken over wat een veilige werkomgeving eigenlijk betekent. Dat proces is essentieel, want iedereen verdient het om zich op de werkvloer vrij te voelen van angst, intimidatie of vernedering.

Dus ja, we praten er meer over dan vroeger. En ja, dat kan voor sommigen misschien overkomen als “niets meer mogen zeggen.”

Maar laten we vooral goed voor ogen houden waar het om gaat: het creëren van een werkomgeving waarin iedereen zich veilig en gerespecteerd voelt. Als dat betekent dat we de komende jaren intensiever de discussie moeten voeren over wat gepast gedrag is op de werkvloer, dan is dat alleen maar goed. We zetten eindelijk stappen in de juiste richting. ben een externe vertrouwenspersoon voor veel verschillende organisaties - verschillende branches, verschillende soorten werk en personeelsleden, verschillende geografische locaties en verschillende soorten organisatiestructuren.

It's a statement we hear more and more often: "Everyone is so over-sensitive these days."

People who say this usually mean that they feel we're too easily offended nowadays. They think boundaries are being drawn too tightly, and that there’s little room left for a joke or a sharp edge in communication. But what does this statement really mean? And is there any truth to it?

Inappropriate behavior in the workplace is not a new phenomenon. Even in the past, it was never okay to belittle, bully, or intimidate colleagues. Sexual harassment, racist jokes, and demeaning remarks were just as unwelcome then as they are now. What has changed, however, is that we’re talking about it more. We are more aware of the effects that inappropriate behavior has on the well-being of employees, and the culture that allows this behavior to thrive is being tolerated less.

Yet, there are still people who believe we shouldn’t be “so sensitive.” Often, these are people who have little to no experience with inappropriate behavior themselves and who may be wondering where the line is between an innocent comment or joke and something hurtful. For them, it might feel like we are tiptoeing around everything nowadays and that you can't say anything without offending someone.

But this is exactly the issue: the experience of those who minimize inappropriate behavior is fundamentally different from those who are actually affected by it. What seems like a joke to one person can be a painful reminder of years of discrimination, intimidation, or disrespect to another. It’s crucial to understand that the standards for acceptable behavior shouldn’t be set by those who aren’t harmed by it but by the need for a safe and respectful work environment for everyone.

The growing conversations around what inappropriate behavior really is are not a result of oversensitivity. They are a necessary step in creating a workplace where everyone feels safe and respected. This might mean that we need to be more mindful of our words and adjust our behavior. That can feel like a limitation, but it’s actually an enrichment: we learn to interact with each other in a more conscious way, with greater respect for one another's boundaries.

Of course, having these conversations can sometimes feel uncomfortable. We aren’t always used to reflecting on how our words or actions impact others. But that doesn’t mean the discussion is unnecessary. In fact, it's a conversation that has been long overdue. The shifting social norms force us to consider what a safe workplace really means. This process is essential because everyone deserves to feel free from fear, intimidation, or humiliation at work.

So yes, we are talking about it more than we used to. And yes, that might come across to some as “not being able to say anything anymore.” But let's keep in mind what this is really about: creating a workplace where everyone feels safe and respected. If that means we need to have more intense discussions over the coming years about what appropriate workplace behavior actually is, then that’s a good thing. We are finally moving in the right direction.